วุ่นวาย #14
มาร์คค่อยๆ แทรกมือเข้าไปภายใต้เสื้อของคนตัวเล็ก มือหนาลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างเบามือ โดยที่ปากก็ไม่ได้หยุดทำหน้าที่ของมัน ไม่นานเสื้อของคนตัวเล็กก็หลุดออกมาวางอยู่บนเตียงด้วยมือของคนที่แสนจะช้ำชอง
แบมแบมหน้าร้อนผ่าวและเริ่มรู้สึกอายกับร่างเปลือยป่าวของตน แม้จะเพียงแค่ท่อนบน มาร์คผละริมฝึปากออกจากปากอวบอิ่มและเริ่มสำรวจร่างเล็กโดยให้ปากทำหน้าที่สำรวจต่อไป
"แบมแบม หวานไปหมดทั้งตัวเลยรู้มั้ย" มาร์คไล้ลิ้นเลียตุ่มไตคนตัวเล็กจนชูชันสู้กับริมฝีปากหนา มือหนาค่อยๆขยับลงไปยังหน้าท้องของคนตัวเล็ก ลูบไล้ไปจนถึงกระดุมกางแกงของร่างบาง ไม่นานมือหนาก็สามารถถอดมันออกอย่างง่ายดาย
เมื่อเห็นว่าแบมแบมใช้มือปิดบังส่วนร่างของตัวเองไว้ มาร์คจึงดันตัวเองขึ้นมาจูบที่ริมฝึปากแบมอีกครั้ง และไล่ลงไปจนถึงใบหู ร่างเล็กสั่นเทาเสียวไปจนลำเล็กแข็งชูชันสัมผัสกับหน้าท้องแข็ง
"อือ " เสียงครางในลำคอคนตัวเล็กส่งผมต่อเลือดในกายชายของมาร์คเป็นอย่างยิ่ง ไม่รอช้ามาร์คจัดการถอดอาภรณ์ของตนจนสิ้น
ทั้งสองร่างเปลือยป่าวกอดรัดกันจนแทบรวมเป็นร่างเดียว แบมแบมกำกุ่มผมหนาไว้อย่างหลวมๆ เมื่อล่างหนาค่อยๆลดหน้ายอกเย้ากับตุ่มไตอีกครั้ง
มาร์คใช้มือช่วยรูดแก่นกายเล็กอย่างเบามือ และค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
"อืม อ่า" เสียงครางเริ่มถึ่ ลมหายใจเริ่มหอบของร่างบาง ทำให้มาร์ครับรู้ได้ว่าคนตัวเล็กใกล้จะถึงปลายทางแล้ว มาร์คเร่งความเร็วในการรูดขึันลง ไม่นานน้ำขุ่นก็พ่นออกมาเต็มมือของมาร์ค
แบมกอดรัดมาร์คอย่างสุขสม มาร์คกระซิบข้างหูคนในอ้อมกอด
"พี่ขอนะ กลัวมั้ย" แบมส่ายหน้าเป็นสัญญานบอกให้มาร์คทำตามที่ต้องการได้เลย
มาร์คค่อยๆใช้นิ้วทาเจลที่อยู่ข้างเตียง ก่อนจะแทรกนิ้วเข้าไปภายในช่องทางอุ่น แบมแบมขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกประหลาด ก่อนที่นิ้วที่สองของมาร์คจะตามมาติดๆ มาร์คค่อยๆชักเข้าชักออกอย่างช้าๆ เพื่อปรับสัมผัสให้คนตัวเล็กคุ้นเคย ไม่นานนิ้วที่สามก็ถูกส่งไปสบทบ
"อ๊ะ " เสียงร้องที่เร็ดรอดออกมาเพราะความเจ็บแสบ ร่างเล็กกัดริมฝีปากแน่น มาร์คกดจูบลงไปที่ริมฝีปากนิ่มอย่างปลอบประโลม
"ไหวมั้ย" เสียงกระซิบถามคนข้างล่างอย่างห่วงใย
"เอาเข้ามาเลยครับ แบมไหว" แบมแบมรวบกอดคอคนรักพร้อมกับเอ่ยปากเชื้อเชิญให้ร่างสูงแทรกแก่นกายใหญ่เข้าไปภายในกายตน
มาร์คถอนนิ้วทั้งสามออกมา พร้อมกับแทรกลำแกร่งเข้าไปแทน ช่องทางแคบตอดรัดแน่น จนมาร์คต้องซี้ดปากตัวเอง
"แบมอย่างเกร็ง" มาร์คบอกคนตัวเล็กที่ไม่ยอมเปิดทางให้ มาร์คค่อยๆดันเข้าดันออกเพื่อเปิดทางให้ช่องทางแคบคุ้นชินกับแก่นกายตน ไม่นานมาร์คก็กระแทกลำแกร่งเข้าไปจนมิดลำ
"อ๊ะ /อ่า" เสียงครางสอดประสานกันทั้งความเจ็บแสบและความสุขถูกถ่ายทอดออกมาจากสองฝั่ง
มาร์คขยับซอยเข้าออกอย่างช้าๆ และค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อได้ยินเสียงครางของคนใต้ร่างก็รู้ได้ทันทีว่าเจอจุดกระสัน มาร์คซอยถี่ขึ้นเรื่อยๆ และเพิ่มน้ำหนักของแรงกระแทก
เสียงครางเย้ายวนของคนตัวเล็กยิ่งเพิ่มความเสียวให้กับร่างสูง
"อ่าาา อืม" ไม่นานมาร์คก็พาแบมมาถึงปลายทางพร้อมกันอีกครั้ง
เขาว่ากันว่าเวลาทางเปิดคนอย่างมาร์คคงไม่เดินแค่แปล๊บเดียวแล้วเลี้ยวกับ เพราะเขาทนรอเวลาที่จะได้รักแบมแบมแบบนี้มานาน ยิ่งได้สัมผัสยิ่งรู้ว่าคนตัวเล็กหอมหวานแค่ใหน ไม่ช้ามาร์คก็เริ่มบทรักบทที่สองของค่ำคืนทันที
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น